تو می آیی،

یقین دارم که می آیی،

 
زمانی که مرا در بستر سردی میان خاک بگذارند تو می آیی.

 
یقین دارم که می آیی.پشیمان هم...

 
دو دستت التماس آمیز می آید به سوی من

 
ولی پر می شود از هیچ

 
دستی دگر  دست گرمت را نمی گیرد.

 
صدایت در گلو بشکسته و آلوده با گریه،

 
بفریادی مرا با نام میخواند و می گویی که اینک من،

 
سرم بشکن،

دلم را زیر پا له کن 

ولی برگرد...

همه فریاد خشمت را بجرم بی وفایی ها،

 
دورنگی ها،

 
جدایی ها

بروی صورتم بشکن،

 
مرو ای مهربان بی من که من دور از تو تنهایم!