ای کسانی که مامور دفن من هستید،گوش فرا دهید:

تابوت مرا در جای بلندی قرار دهید،تا باد بوی مرابه سرزمین عاشقان ببرد،

چشمان مراباز بگذارید،تا همه بدانند که چشمان من درآرزوی دیدن گل باغ

دلم چقدر حسرت کشیدند،

دستان مرا از تابوت بیرون بگذارید،تا همه بدانند که دستان من به معشوق خویش نرسده،

روی مرا با پارچه ی سیاهی بپوشانید،تا همه بدانند که روزهای من در سیاهی گذشته است،

و روی قبر من یک تکه یخ بگذارید،تا وقتی آب میشود،احساس کنم که

معشوقم دارد برایم اشک میریزد