اسمش را میگذاریم : دوست مجازی اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته است . . .

خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند . . .

وقتی دلتنگی هایش را مینویسد وقت میگذارد برایم . . .

وقت میگذارم برایش . . . نگرانش میشوم . . . دلتنگش میشوم . . .

وقتی در صحبت هایم ،‌ به عنوان دوست یاد میشود . . .

مطمئن میشوم که حقیقی ست ، هر چند کنار هم نباشیم . . .

من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم هر کجا که باشد . . .

 

نوشته شده در پنج شنبه 93/12/7ساعت 8:28 عصر توسط HAMID نظرات ( ) |