آنگاه که غرور کسے را لہِ می کنے ،

آنگاه کہِ کاخ آرزوہِاے کسے را ویران میکنے ،

آنگاه کہِ شمع امید کسے را خاموش میکنے ،

آنگاه کہِ بنده اے را نادیده می انگارے ،

آنگاه کہِ حتے گوشت را مے بندے تا صداے خُرد شدن غرورش را نشنوے ،

آنگاه کہِ خدا را میبینے و بنده خدا را نادیده مے انگارے !

مے خواہِم بدانم ،

دستانت را به سوے کدام آسمان دراز مے کنے تا براے خوشبختے خودت دعا کنے ؟

 

نوشته شده در پنج شنبه 91/12/24ساعت 9:18 صبح توسط HAMID نظرات ( ) |