جلسه محاکمه عشق بود

   

 و عقل قاضی ، و عشق محکوم ....

 به دلیل تبعید به دورترین نقطه مغز یعنی فراموشی ،قلب تقاضای عفو عشق را داشت

ولی همه

اعضا با او مخالف بودند قلب شروع کرد به طرفداری ازعشق، آهای چشم

 

مگر تو نبودی که هر روز آرزوی

دیدن چهره زیبایش را داشتی ، ای گوش مگر تو نبودی که در آرزوی شنیدن صدایش بودی

 

وشما پاها که همیشه

در آرزوی رفتن به سویش بودید حالا چرا اینچنین با او مخالفید ؟

همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترک کردند ، تنها

 

 

عقل و قلب درجلسه ماندند

 

 

عقل گفت: دیدی قلب همه از عشق بی زارند ، ولی متحیرم با وجودی که

 

عشق بیشتر از همه تورا

 

آزرده چرا هنوز از او حمایت میکنی !؟ قلبنالید و گفت:من بی وجودعشق دیگر نخواهم بود

و تنها تکه گوشتی هستم که هر ثانیه کار ثانیه قبل را تکرار میکند و

  

فقط با عـــــــشــــــــق میتوانم یک قلبی واقعی باشم

نوشته شده در جمعه 91/10/8ساعت 2:25 عصر توسط HAMID نظرات ( ) |